زمین نو (بیدار شدن نسبت به هدف زندگی‌تان)

ده سال از چاپ نخست زمین نو می‌گذرد. از آن زمان با ترجمه به بیش از چهل زبان زنده دنیا میلیون‌ها نفر آن را خوانده‌اند. پرسش اکنون این است: «حالا پس از ده سال کجا هستیم؟» آیا «زمین نو»، دنیایی که حالت خودپرستانه آگاهی در تمامی جلوه‌های جنون‌آمیز و ناکارآمد فردی و جمعی خود، به راستی در آن فروکش کرده، در حال پیدایش است و مردمان دیگر برای خود، یکدیگر و موجودات دیگر و مادر همه، سیاره‌مان زمین، رنج بیهوده نمی‌آفرینند؟... در نگاه اول چنین نمی‌نماید. در عین حال چیزهای مثبت زیادی روی داده و می‌دهد که در اخبار دیده نمی‌شوند، اما در واقع بسی بیش از خبرهایی اهمیت دارند که برآمده از کردارهای از سر نادانی و ناخودآگاهی است. در بسیاری از جاهای دنیا حسی از دادگری در حال بال و پر گرفتن است که نیاکان‌مان حتی خوابش را هم نمی‌توانستند ببینند. چیرگی یک نژاد بر نژادهای دیگر، چیرگی مردان بر زنان که در سراسر تاریخ پدرسالاری پا برجا بوده و بی‌ارزش کردن مردمان بر بنیان طبقه اجتماعی برای شمار فزاینده‌ای کابوس گذشته می‌شود... هم‌زمان آگاهی نسبت به یکی‌بودن درون‌زادی هر آنچه هستی دارد و احترام به زمین و تمامی موجودات آن در حال افزایش است... که نمایانگر بی‌جان شدن «خودپرستی و منیت» در شمار فزاینده‌ای از مردمان است... که به نوبه خود همدلی و مهر و شفقتی فزاینده فراسوی نژاد، ملیت یا وابستگی‌های دینی به بار آورده و می‌آورد که پیش‌نیاز هم‌زیستی صلح‌آمیز است ... اما در این میان کارگزار اصلی، حالت آگاهی در تنها زمان واقعی، یعنی دم و لحظه است. دلگرم باشید که دم و لحظه دوست شماست... با توجه کامل به دم به آن احترام بگذارید، وجودش را با قدرشناسی ستایش کنید و از درون با آن همسو شوید و بگذارید هر آنچه هست باشد. این پیدایش زمین نوست.